چیزی حدود ۴۷ روز تا شروع سن ۲۴ سالگی باقی‌مونده. داشتم فکر میکردم چه کار کنم برای خودم. نگاهی به وضعیت زندگیم انداختم. متشکل از بخش‌هایی سیاه و سفیده. متشکل از اشتباهات احمقانه‌ و رفتارهای خیلی ساده و اشتباهه. در عین حال متشکل از بخش‌هایی غرورآفرین و دست‌مریزادیه. این ترکیب عجیب و غریب منو به این نقطه رسونده. گاهی از خودم ناراحت میشم و گاهی عاشقش. تصمیم گرفتم برای هدیه ۲۴ سالگی تکلیفمو با بخش های سیاه مشخص کنم. آخه یا باید برن یا اگر موندنی هستن باید بدونم چرا. باید بدونم چرا یک سری اشتباهات رو همش تکرار میکنم. یا باید تموم‌شون کنم یا حداقل بدونم چرا این کار رو میکنم (ریشه‌اش چیه). خلاصه که بهترین هدیه من به خودم همین میشه که تکلیفم رو با خودم و اطرافیانم یکسره کنم و خیلی پررویانه مسیرمو مشخص کنم. حالا باید دید چی میشه.